زمان انقلاب بر عليه شاه، كساني كه ملت را مي‌كشتند، صرفنظر از نظامي و يا ساواكي، جزئي كامل از بدنه نظام بودند. اما اكنون اين بسيجي‌ها و مسجدرو‌ها هستند كه مردم را ميكشند، كساني كه جزئي از بدنة مردم هستند. كساني كه روزگاري نام بسيج بر آنها گمارده شد براي اينكه بسيج شده بودند تا از ناموس و خاك و آرمانهايي كه مردم به خاطرشان جان در كف نهاده بودند دفاع كنند.
از جنايتهاي ساواك و ارتش و گارد شاهنشاهي جز چند عكس و موزه كه در صحتشان ترديد هم مي‌شود داشت، چيزي نمانده، اما اين فيلم تا ابد داغ ننگي خواهد بر پيشاني تمام كساني كه بودند و نگاه كردند و كاري نكردند.
شرم بر من باد كه در صلح و آرامش نشسته‌ام و هموطنانم، پير و جوان، مرد و زن، براي به دست آوردن حق خود، چه برحق باشند و چه ناحق، مظلومانه و با دستي خالي گلوله را در آغوش مي‌كشند.
شرم بر من باد...

مطلب زير نقل كامل از وبلاگ نيك‌آهنگ كوثر است:


الان از دو گفتگوی تلویزیونی می‌آیم. گفتگوها خوب پیش رفت، ولی وقتی رسیدم مرکز شهر تورنتو و خواستم ایمیل‌هایم را چک کنم، ویدیوی جان دادن یک دختر در خیابان‌های تهران دیدم.